کاروان استاد بنان | همه شب نالم چون نی
کاروان عنوان یکی برجسته ترین آثار غلامحسین بنان است که از آن با عنوان تنها ماندم، تنها رفتی نیز یاد می شود.
بنان بهترین اثر خود را حالا چرا و کاروان میدانست و میگفت: «کاروان را برای بعد از مرگم خواندهام». اواخر عمر هم دلبستگی عجیبی به ترانهٔ رویای هستی پیدا کرده بود تا آنجا که با این آهنگ میگریست.
خواننده: غلامحسین بنان
آهنگساز: مرتضی محجوبی
تنظیم: جواد معروفی
شعر: رهی معیری
آهنگ در مایه دشتی
متن شعر کاروان بنان:
همه شب نالم چون نی که غمی دارم
دل و جان بردی اما نشدی یارم
با ما بودی بی ما رفتی
چون بوی گل به کجا رفتی
تنها ماندم تنها رفتی
چون کاروان رود فغانم از زمین
بر آسمان رود دور از یارم خون می بارم
فتادم از پا به ناتوانی
اسیر عشقم چنان که دانی
رهایی از غم نمی توانم
تو چاره ای کن که میتوانی
گر ز دل برآرم آهی آتش از دلم خیزد
چون ستاره از مژگانم اشک آتشین ریزد
چون کاروان رود فغانم از زمین
بر آسمان رود دور از یارم خون می بارم
نه حریفی تا با او غم دل گویم
نه امیدی در خاطر که تو را جویم
ای شادی جان سرو روان کز بر ما رفتی
از محفل ما چون دل ما سوی کجا رفتی؟
تنها ماندم ، تنها رفتی
چون بوی گل به کجا رفتی؟
به کجائی غمگسار من فغان زار من بشنو بازآ ….بازآ
از صبا حکایتی ز روزگار من بشنو بازآ بازآ
سوی رهی چون روشنی از دیده ما رفتی
با قافله باد صبا رفتی
تنها ماندم
تنها رفتی
دیدگاه خود را بگذارید