همخواب رقیبانی و من تاب ندارم
بیتابمو از غصه ی این خواب ندارم
دلتنگمو با هیچ کسم میل سخن نیست
کس در همه افاق به دل تنگی من نیست
بسیار ستمکار و بسی عهد شکن هست
اما به ستمکاری آن عهد شکن نیست عهد شکن نیست
پیش تو بسی از همه کس خوار ترم
زان روی که از جمله گرفتارترم من
روزی که نماند دگری بر سره کویت
دانی که ز اغیار وفادارترم من
بر بی کسی من نگران چاره ی من کن
زان کز همه کس بی کسو بی یار ترم من
بی یار ترم من بی یار ترم من بی یار ترم من
دوست دارم نگات کنم
تا که بی حال بشم
تو ازم دل ببری منم اغفال بشم
دوست دارم برای تو با همه فرق کنم
خودمو توی چشات یه تنه غرق کنم
با تو باشم غم چیه با تو مرگم آسونه
آخه دیوونه میشم وقتی میگی دیوونه دیوونه دیوونه دیوونه
حال میده ناز کنی تا نوازشت کنم
بی خودی قهر کنی غرق خواهشت کنم
دل بدم به خنده هات سپر بلات بشم
الهی تصدقت، الهی فدات بشم
مگه میتونم تو رو با کسی عوض کنم
لعنتی صدام بزن، هی بگو تا حَظ کنم
دیوونه دیوونه دیوونه دیوونه
تو حصار بغلت زندگی به کامم
همه چیت مال منه سندش بنامم
وقتی میخندی برام خونه آفتابی میشه
گلدونا گل میکُنن، آسمون آبی میشه
گلای نسترنو بذار پشت پنجره
زُل بزن توی چشام تا دلم ضعف بره
دیوونه دیوونه دیوونه دیوونه
نشد با شاخه هام بغل کنم تورو
نشد نشد نشد برو برو برو
اراده داشتم بدون کاشتن
که عادتت بدم به ریشه داشتن
که عادت بدم یه گوشه بند شی
به مبتلا شدن علاقه مند شی
نشد که از دلم جدا کنم تورو
نشد نشد گلم برو برو برو
نشد که بی دهن صدا کنم تورو
تمام حرف من برو برو برو
قدیما هر گلی شناسنامه داشت
تموم میشد و بازم ادامه داشت
تو شیشه گلاب تو شعر شاعرا
تو گل فروشی ها تو جیب عابرا
همون کسا که از تو باغچه چیدنت
توی خیالشون ادامه میدنت
نشد که از دلم جدا کنم تورو
نشد نشد گلم برو برو برو
نشد که بی دهن صدا کنم تورو
تمام حرف من برو برو برو
تو داری از خودت فرار میکنی
داری با ریشه هات چیکار میکنی
برو برو ولی به رسم یادگار
شناسنامه ات رو تو خونه جا بذار
برو برو ولی به رسم یادگار
شناسنامه ات رو تو خونه جا بذار
برو به رسم یادگار
شناسنامه ات رو تو خونه جا بذار
آسمون اوری گرهد دنیا رو کرد سرد
گفته بودم بی تو میمیرم ولی این بار نه
گفته بودی عاشقم هستی ولی انگار نه
هر چی گویی دوستت دارم به جز تکرار نیست
خو نمیگیرم به این تکراره طوطی وار نه
تا که پابندت شوم از خویش میرانی مرا
دوست دارم همدمت باشم
ولی سربار نه
قصده رفتن کرده ای تا باز هم گویم بمان
بار دیگر میکنم خواهش ولی اصرار نه
گه مـرا پس می زنی ، گه باز پیشم می کشی
آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار ، نه
آسمون اوری گرهد دنیا رو کرد سرد
آسمون اوری گرهد دنیا رو کرد سرد
مو چو چطور دل خش کنم لا ای همه برف
میروی اما خودت هم خوب میدانی عزیز
همیکنی گاهی فراموشم ولی انکار ن
سخت میگیری به من با این همه از دست تو
میشوم دلگیر شاید نازنین بیزار نه
گه مـرا پس می زنی ، گه باز پیشم می کشی
آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار ، نه
دادم هی بیدادم هی مندم خوم تک
مر قیومت بشونمت کل یک
چه خوبه همیشه ما با هم باشیم
من و تو دشمن درد و غم باشیم
چه خوبه دلامون از امید پره
غم داره از من و تو دل میبره
من با تو خوشم تو خوشی با دل من
از دست من و تو غصه ها خسته میشن
من با تو خوشم تو خوشی با دل من
از دست من و تو غصه ها خسته میشن
من با تو خوشم تو خوشی با دل من
از دست من و تو غصه ها خسته میشن
چه خوبه همیشه ما با هم باشیم
من و تو دشمن درد و غم باشیم
چه خوبه دلامون از امید پره
غم داره از من و تو دل میبره
چه خوبه همیشه ما با هم باشیم
من و تو دشمن درد و غم باشیم
چه خوبه دلامون از امید پره
غم داره از من و تو دل میبره
من با تو خوشم تو خوشی با دل من
از دست من و تو غصه ها خسته میشن
من با تو خوشم تو خوشی با دل من
از دست من و تو غصه ها خسته میشن
من با تو خوشم تو خوشی با دل من
از دست من و تو غصه ها خسته میشن
ابرای پاییزی دلگیر من
جوون ترای چهره ی پیر من
چشمهای من بی خبرای ساده
منتظرای دل به جاده داده
مردمکاتون به کجا زل زدن
باز م‍ژه هاتون به کجا پل زدن
کاشکی بدونید که دارم هنوزم
از اشتباه قبلیتون می سوزم
با اینکه هیچ کس نیومد پیش من
شب زده ها چشمای درویش من
تنها نبودم حتی یک دقیقه
با تنهایی که بهترین رفیقه
که بهترین رفیقه
من با زخم زبونات رفیقم
مرهم بذار با حرفات رو زخم عمیقم
با توام که داری به گریه م میخندی
کاش میشد بیایی و به من دل ببندی
تنها بودن یه کابوس شومه عزیزم
کار ِ دل, نباشی, تمومه عزیزم
هم دیدنی بودیی هم خواستنی بودی
هم چیدنی بودی هم باغچه مون گل داشت
زنجیر می خواستم دستتاتو بخشیدی
از من تا اون دستا هر دره پل داشت
پل بود اما ریخت گل بود اما مرد
عمر منم قد عشقت تحمل داشت
هر روز پاییزه هر هفته پاییزه
هر ماه پاییزه هر سال پاییزه
پنهونم از چشمات ماه پس ابرم
من کاسه صبرم این کاسه لبریزه
بارون نمی گیرم از دست زنجیرم
بی عشق می میرم من روز دیدارم
از دوستی پر من از دوس دلخور من
آجر به آجر من من پشت دیوارم
لعنت به این دیدار لعنت به این دیوار
لعنت به این آوار من زیر آوارم
هر روز پاییزه هر هفته پاییزه
هر ماه پاییزه هر سال پاییزه
پنهونم از چشمات ماه پس ابرم
من کاسه صبرم این کاسه لبریزه
بختک رو زندگیمون افتاده پا نمیشه
با گریه هیچ دردی از ما دوا نمیشه
یا هیدروغ گفتیم یا اشتباه کردیم
ما عشق هم نبودیم ما اشتباه کردیم
این قصه اولش با غم شروع شده
پس بایدآخرش با غم تموم بشه
اینجوری بهتره حتما مقدره
تقدیر ما دو تا با هم تموم بشه
ما قرارمون بود از عشق هم بمیریم
حتی بلد نبودیم از هم به دل نگیریم
باید قبول کرد پای شکست وایساد
با هر گناه باید کلی تقاص پس داد
این قصه اولش با غم شروع شده
پس بایدآخرش با غم تموم بشه
اینجوری بهتره حتما مقدره
تقدیر ما دو تا با هم تموم بشه
زیر پرچم سه رنگ
واسه پرچم سفید
مادرم دعا می کرد
پدرم می جنگید
قلبمون اون روزا
این همه تَرک نداشت
دلمون شور میزد
دستامون نمک نداشت
حالمون اون روزا
اگه رو به راه نبود
عوضش اُمیدمون
کسی جز خدا نبود
روزای در به دری
شبای بمبارون
دنبال نفت بدو
تو صف غذا بمون
دست خالی زیرِ
گولّه بارون بودیم
خسته بودیم اما
مرد میدون بودیم
رفقای مدرسه م
هنوزم یادم میان
کاش می دونستم الان
همکلاسیام کجان
خنده های خواهرم
لاله بود و پژمرد
اشکای برادرم
سیل شد دنیا رو برد
سیل خون جاری بود
از عطش تا کارون
خیلیا خاک شدن
زیر سقفِ خونه شون
زیر سقفِ خونه شون
حاج خانوم بهم میگه
به دلم افتاده
پسرمظلومم
پشتِ در واستاده
هنوزم بعضی شبا
موج بمبه تو سرم
هنوزم خواب می بینم
خونه ریخته رو سرم
هشت سالِ زندگی
با همین دردا گذشت
هشت سالِ آزگار
سخت بود اما گذشت
واسه پرچم سه رنگ
زیر پرچم سفید
من هنوز معتقدم
باز باید جنگید
دلت که میلرزید من با چشام دیدم تو زل تابستون چقدر زمستونه
هوا گرفته نبود دلم گرفت اون شب به مادرم گفتم اون شب هنوز بارونه
قطار رد شد و رفت مسافرا موندن مسافرا که برن قطار میمونه
تو برف بارونی قطار قلب منه قلب شکسته ی من تو برف مدفونه
دونه به دونه غمی ریل به ریل شبم غم توی خونه من هرشبو مهمونه
بگو شب بخوابه من بیدارم من شبو زنده نگه میدارم
بگو شب بخوابه من بیدارم من شبو زنده نگه میدارم
یه شب که سردم بود به مادرم گفتم هوا که سرد میشه یاد تو میوفتم
طفلی دلش لرزید دلش دوباره شکست تو زل تابستون تو کوچه برف نشست
مسافرا شعرن تو برفو بارونی قطار قلب منه چشم تو پنجره هاش
پنجره ها بستن مسافرا خستن ببار تا دم صبح به فکر هیچی نباش
دونه به دونه غمی غصه به غصه شبم کاشکی یه روز صبح شه کاش فقط ای کاش
کاش فقط ای کاش
بگو شب بخوابه من بیدارم من شبو زنده نگه میدارم
بگو شب بخوابه من بیدارم من شبو زنده نگه میدارم
تو خیلی وقته خودتو
میخوای بی آبرو کنی
روتو ازم بگیری و
به هر کی خواستی رو کنی
موندو رفتنت دیگه
فرقی نداره واسه من
اره رو چون فرو کنی
چه در کشی چه تو کنی
چشم تو دنبال کیه
حرف حساب تو چیه
برای چی خوشت میاد
با من بگو مگو کنی
یه بی وفا مثل خودت
یه صاف و ساده مثل من
پیدا نمیکنی اگه
دنیارو زیر و رو کنی
تو خیلی وقته خودتو
میخوای بی آبرو کنی
روتو ازم بگیری و
به هرکی خواستی رو کنی
موندو رفتنت دیگه
فرقی نداره واسه من
اره رو چون فرو کنی
چه در کشی چه تو کنی
بخیه رو بخیه میزنم
به تیکه پاره دلم
این همه وصله پینه رو
چطور میخوای رفو کنی
چشم تو دنبال کیه
حرف حساب تو چیه
برای چی خوشت میاد
با من بگو مگو کنی
یه بی وفا مثل خودت
یه صاف و ساده مثل من
پیدا نمیکنی اگه
دنیارو زیرو رو کنی
عُمرِ زندگی کوتاه ست
مثلِ شعلۀ کبریت
عُمرِ هر چی غیر از عشق مثلِ عُمر کوتاهه
همسفر شدن مثلِ دربدر شدن خوبه
پس قدم بزن با من بینِ راه و بیراهه
من که قلبِ کوچیکم بی تو کاسۀ خونه
من که کاسۀ چشمم جز تو از کسی پُر نیست
دوست داشتن یا عشق
دوست دارمت با عشق
عشقِ من به دوست داشتن قابل تصور نیست
عشق چند قدم راهه از اتاق تا ایوان
عشق دستته وقتی میز شامُ می چینه
مثلِ خوابِ بعد ازظهر تلخه اما می چسبه
مثلِ چای بعد از خواب تلخه اما شیرینه
من که قلبِ کوچیکم بی تو کاسۀ خونه
من که کاسۀ چشمم جز تو از کسی پُر نیست
دوست داشتن یا عشق
دوست دارمت با عشق
عشقِ من به دوست داشتن قابل تصور نیست
از پرنده تا لونه
از کویر تا بارون
از اتاق تا ایوان
عشق بهترین راهه
آسمون توئی وقتی ماه داره می خنده
عشقِ من ببین امشب آسمون چقدر ماهه
دوست داشتن یا عشق
دوست دارمت با عشق
چشماتو باز کردی دنیام زیر و رو شد
چشماتو بستی و باز تاریکی هام شروع شد
موهات کهکشونا چشمات ستاره هاتن
منظومه های شمسی جفت گوشواره هاتن
کی بین مهربونا مثه تو مهربونه
نامهربونی با تو بد نیست بد شگونه
با من بمون با من بمون
با من بمون با من بمون
شب بود خسته بودم چشامو بسته بودم
خورشید سر زد و من پیشت نشسته بودم
چشمامو باز کردم دیدم ازت خبر نیست
دیدم برام تو دنیا از تو عزیزتر نیست
با من بمون با من بمون
با من بمون با من بمون
این حریف خسته رو خسته تر نکن دیگه
این درای بسته رو بسته تر نکن دیگه
این همه سنگ نباش این همه سخت نگیر
واسه ی عشق بمون واسه ی عشق بمیر
من باید چیکار کنم منو باورت بشه
که یکم تحمل و عاشقی سرت بشه
این چه راه و رسمیه این چه امتحانیه
خان هفتصدم گذشت این چه هفت خانیه
چشمات نمی بینن پاهات نمی مونن
دستات نمی گیرن این دست بی تابو
با من نمی خندی با من نمی خونی
قابل نمی دونی این چشم بی خوابو
من باید چیکار کنم منو باورت بشه
که یکم تحمل و عاشقی سرت بشه
این چه راه و رسمیه این چه امتحانیه
خان هفتصدم گذشت این چه هفت خانیه