خدایا خدایا
چرا از من او را گرفتی که ماتم بگیرم
من این سوی دنیا تو آن سوی دنیا
چرا درد خود کم بگیرم
ز روزی که رفته ز پیشم او نامه ننوشته
ز خاطر مگر برده او از دل یاد بگذشته
دریغا گذشته گذشته
خدایا همه هستی ام را گرفتی
همه هستی ام را تو یکجا گرفتی
اگر روزی از این قفس پر بگیرم
روم سر به پایش نهم تا بمیرم
و یا زندگی را من از سر بگیرم
نقش من چرا نقش ماتمه
خنده های من گریه ی غمه
گو به من خدایا
ز دلم آگهی تو آیا
گو به من خدایا
ز دلم آگهی تو آیا
درد بی کسی را چشیده ام
از همه جهان پا کشیده ام
گو به من خدایا
ز دلم آگهی تو آیا
گو به من خدایا
ز دلم آگهی تو آیا
آنکه با دلم همزبان نشده
آتشم زده مهربان نشده
آنکه هستی ام داده رنگ فنا
اشک حسرتم را ندیده چرا
گو به من خدایا
ز دلم آگهی تو آیا
گو به من خدایا
ز دلم آگهی تو آیا
هر شب به درگاهت دعا کردم الهی
کین خسته را با خسته جانی ها پناهی
من سایه وار از هستی خود می گریزم
شاید که بر بگذشته ها اشکی بریزم
آنکه با دلم همزبان نشده
آتشم زده مهربان نشده
آنکه هستی ام داده رنگ فنا
اشک حسرتم را ندیده چرا
گو به من خدایا
ز دلم آگهی تو آیا
گو به من خدایا
ز دلم آگهی تو آیا
قدر محبتُ بدون، توی دنیا کمِ
همدمِ خوب و مهربون، توی دنیا کمِ
حالا که افتاده ای، شکسته دل زیر پای
حالا که دیوونه ای، می خواد بمیره برات
قدر محبتُ بدون، توی دنیا کمِ
همدمِ خوب و مهربون، توی دنیا کمِ
از تو چه پنهون کنم، می زده ام تا گلو
با دل پیمونه ها، از تو کنم گفتگو
هستی و امید من بسته به یک تار مو
این دل دیونه ام برده ز من آبرو
قدر محبتُ بدون،توی دنیا کمِ
همدمِ خوب و مهربون، توی دنیا کمِ
حالا که افتاده ای، شکسته دل زیر پای
حالا که دیوونه ای، می خواد بمیره برات
قدر محبتُ بدون،توی دنیا کمِ
همدمِ خوب و مهربون، توی دنیا کمِ
قدر محبتُ بدون،توی دنیا کمِ
همدمِ خوب و مهربون، توی دنیا کمِ
چو آن ساغر می که بوسد پیاپی
لب میگساران مرا بوسه ای ده
نگه کن به شبنم که بوسد دمادم
رخ سبزه زاران مرا بوسه ای ده
چو آن می که هر شب نهد بر لبش لب،
شبی در بهاران مرا بوسه ای ده
چو آن گل که بخشد به پروانه بوسه،
لب جویباران مرا بوسه ای ده
چو موجی که بوسد لب ساحلی را
چنان بیقراران مرا بوسه ای ده
بمانند ژاله که رخسار لاله
کند بوسه باران مرا بوسه ای ده
همه در‌ها اگر بسته،
در قصر خدا بازه
بگو هو یا علی مولا
علی مولا سبب سازه
آهای‌ای مردم خسته!،
آهای دلهای بشکسته
کبوترهای پر بسته،
گلهای در خزان رسته
همه در‌ها اگر بسته،
در قصر خدا بازه
بگو هو یا علی مولا
علی مولا سبب سازه
اگر چون مرغ بیماری،
ز دست غم گرفتاری
نداری یار و غم خواری،
پر و بال تو بشکسته
همه در‌ها اگر بسته،
در قصر خدا بازه
بگو هو یا علی مولا
علی مولا سبب سازه
دلت‌ای مرد اگر تنگه،
بدون دنیا هزار رنگه
یه رنگش با تو در جنگه،
مشو نومید و دل خسته
همه در‌ها اگر بسته
در قصر خدا بازه
بگو هو یا علی مولا
علی مولا سبب سازه
من که می دانم شبی ، عمرم به پایان می رسد
نوبت خاموشیِ من ، سهل و آسان می رسد
من که می دانم که تا ، سرگرم بزم هستی ام
مرگ ویرانگر چه بی رحم و شتابان می رسد
پس چرا ، پس چرا عاشق نباشم ، پس چرا عاشق نباشم
من که می دانم به دنیا اعتباری نیست نیست
بین مرگ و آدمی قول و قراری نیست نیست
من که میدانم اجل ، ناخوانده و بی دادگر
سرزده می اید و راه فراری نیست نیست
پس چرا ، پس چرا عاشق نباشم ، پس چرا عاشق نباشم
من که می دانم شبی ، عمرم به پایان می رسد
نوبت نوبتِ خاموشیِ من ، سهل و آسان می رسد
نشد یک لحظه از یادت جدا دل
زهی دل آفرین دل مرحبا دل
ز دستش یک دم اسایش ندارم
نمی دانم چه باید کرد با دل
هزاران بار منعش کردم از عشق
مگر برگشت از راه خطا دل
به چشمانت مرا دل مبتلا کرد
فلاکت دل مصیبت دل بلا دل
از این دل داد من بستان خدایا
ز دستش تا به کی گویم خدا دل
درون سینه آهی هم ندارم
ستمکش دل پریشان دل گدا دل
به تاری گردنش را بسته زلفت
فقیر و عاجز و بی دست و پا دل
بشد خاک و زکویت بر نخیزد
زهی ثابت قدم دل با وفا دل
ز عقل و دل دگر از من مپرسید
چو عشق آید کجا عقل و کجا دل
تو لاهوتی ز دل نالی دل از تو
حیا کن یا تو ساکت باش یا دل
ای از عشق پاک من همیشه مست
من تو را آسان نیاوردم به دست
من تو را آسان نیاوردم به دست
بارها این کودک احساس من
زیرِ باران های اشک من نشست
در دل آتش نشستن کار آسانی نبود
راه را بر اشک بستن کار آسانی نبود
با غروری هم قد و بالای بامِ آسمان
بارها در خود شکستن کار آسانی نبود
بارها این دل به جرم عاشقی
زیرِ سنگینی بارِ غم شکست
در به دست آوردنت بردباری ها شده
بی قراری ها شده شب زنده داری هاشده
در به دست آوردنت پایداری ها شده
با ظلم و جور روزگار سازگاری ها شده
ای از عشق پاک من همیشه مست
من تو را آسان نیاوردم به دست
من تو را آسان نیاوردم به دست
بارها این کودک احساس من
زیرِ باران های اشک من نشست
من تو را آسان نیاوردم به دست