دلم دریاست ساحلها کجایید
دلم ره جوست منزلها کجایید
رسوم دلبری آموختم من
شما را جویم ای دلها کجایید
لب دریا صفای روح و جان است
دل دریا جهان بی کران است
خورد موجی سر موج دگر را
ولی دریا روان است و روان است
مرا بر روی دریا منزلی هست
مرا از کشت دنیا حاصلی هست
به دریا میزنم تا دل بدانند
که اندر ساحلش دریا دلی هست
همه مانند ما شیدا نیاید
بهار و تیر مه یکجا نیاید
اگر دریا دلی را برد دریا
دگر مردم لب دریا نیایند
من طربم طرب منم
من طربم طرب منم زهره زند نوای من
عشق میان عاشقان شیوه کند برای من
آه که روز دیر شد آهوی لطف شیر شد
دلبر و یار سیر شد از سخن و دعای من
یار برفت و ماند دل شب همه شب در آب و گل
تلخ و خمار می طپم تا به صبوح وای من
تا به صبوح وای من
بهر خدای ساقیا آن قدح شگرف را
بر کف پیر من بنه از جهت رضای من
ساقی آدمی کشم گر بکشد مرا خوشم
راح بود عطای او روح بود سخای من
ساقی آدمی کشم گر بکشد مرا خوشم
راح بود عطای او روح بود سخای من
باده تویی سبو منم آب تویی و جو منم
مست میان کو منم ساقی من سقای من
باده تویی سبو منم آب تویی و جو منم
مست میان کو منم ساقی من سقای من
من طربم طرب منم زهره زند نوای من
عشق میان عاشقان شیوه کند برای من
آسمان همچو صفحه دل من
روشن از جلوه های مهتابست
امشب از خواب خوش گریزانم
که خیال تو خوشتر از خوابست
خیره بر سایه های وحشی بید
می خزم در سکوت بستر خویش
باز دنبال نغمه ای دلخواه
می نهم سر بروی دفتر خویش
تن صدها ترانه می رقصد
در بلور ظریف آوایم
لذتی ناشناس و رؤیا رنگ
می دود همچو خون به رگ هایم
آه … گوئی ز دخمه دل من
روح شبگرد مه گذر کرده
یا نسیمی در این ره متروک
دامن از عطر یاس تر کرده
بر لبم شعله های بوسه تو
می شکوفد چو لاله گرم نیاز
در خیالم ستاره ای پر نور
می درخشد میان هاله راز
ناشناسی درون سینه من
پنجه بر چنگ و رود می ساید
همره نغمه های موزونش
گوئیا بوی عود می آید
آه … باور نمی کنم که مرا
با تو پیوستنی چنین باشد
نگه آندو چشم شورافکن
سوی من گرم و دلنشین باشد
بی گمان زان جهان رؤیائی
زهره بر من فکنده دیده عشق
می نویسم بروی دفتر خویش
«جاودان باشی، ای سپیده عشق»
تصنیف خوشه چین یا آهنگ من که فرزند این سرزینم تصنیفی ماندگار است که برای نخستین بار توسط استاد غلامحسین بنان اجرا گردید و پس از او بارها و توسط هنرمندان دیگری از جمله سالار عقیلی و مهدیه محمدخانی بازخوانی و اجرا شده است.
در این مطلب از پرشین فا، خوشه چین از مهدیه محمدخانی را برای شما آماده و ارائه کردیم.
من که فرزند این سرزمینم
در پی توشه ای خوشه چینم
شادم از پیشه ی خوشه چینی
رمز شادی بخوان از جبینم
قلب ما
بود مملو از شادی بی پایان
سعی ما
بود بهر آبادی این سامان
کجا اشک محنت به دامن ریزد
خوشه چین
کجا دست حسرت زند بر دامان
ای خوشا پس از لحظه ای چند آرمیدن
همره دلبران خوشه چیدن
از شعف گهی همچو بلبل نغمه خواندن
گه از این سو به آن سو پریدن
برپا بود جشن انگور
ای افسون گر نغمه پرداز
در کشور سبزه و گل
با شور و شعف نغمه کن ساز
قلب ما
بود مملو از شادی بی پایان
سعی ما ، بود بهر آبادی این سامان
کجا اشک محنت به دامن ریزد
خوشه چین ، کجا دست حسرت زند بر دامان
خوشه چین ، کجا دست حسرت زند بر دامان
تصنیف آتش دل سالها قبل توسط بانو قمرالملوک وزیری اجرا گردید و در سالهای اخیر توسط بسیاری از خوانندگان دیگر از جمله همایون شجریان و مهدیه محمدخانی بازخوانی شده است.
آهنگ زیر آتش دل از مهدیه محمدخانی است که به صورت آنلاین می توانید آن را گوش داده و دانلود نمایید.
آتشی در سینه دارم جاودانی
عمر من مرگیست، نامش زندگانی
رحمتی کن کز غمت جان میسپارم
بیش از این من طاقت هجران ندارم
کی نهی بر سرم پای ای پری از وفاداری
شد تمام اشک من
بس در غمت کرده ام زاری
نوگلی زیبا بود حسن و جوانی عطر آن گل
رحمت است و مهربانی
ناپسندیده بود دل شکستن
رشته ی الفت و یاری گسستن
کی کنی ای پری
ترک ستمگری …؟!
میفکنی نظری آخر به چشم ژاله بارم
گرچه ناز دلبران دل تازه دارد
ناز هم در دل من اندازه دارد
حیف اگر ترحمی نمیکنی بر حال زارم
جز دمی که بگذرد
که بگذرد از چاره کارم
دانمت که بر سرم گذر کنی به رحمت اما
آن زمان که برکشد گیاه غم سر از مزارم
از نظرهای تو بی مهری عیان است
جان گدازست آن نظر کارام جان است
سیل اشکم با زبان بی زبانی
با تو گوید راز عشقم گرچه دانی
با تو گوید راز عشقم گرچه دانی