اتفاق افتاد دست من نبود
من نفهمیدم چرا عاشق شدم
ساده تر از اونی که فکر میکنی
بی دلیل و بی هوا عاشق شدم
قلب من یک عمر با من بوده و
تازه فهمیدم کجاست کارش چیه
تازه فهمیدم همه افسانه ها
شعرها معجزه ها کار کیه
من نمیدونم چرا حس میکنم
این روزا احوال من بهتر شده
فرق کرده خنده هامو گریه هام
عکس من توآینه واضح تر شده
اتفاق افتاد دست من نبود
من نفهمیدم چرا عاشق شدم
ساده تر از اونی که فکر میکنی
بی دلیل و بی هوا عاشق شدم
دنیا مارونخواست ماهم نخواستیم
بیرون بریم چرا تو دنیا وایسیم
بریم یه جا که خورشیدش دروغ نیس
اونجا که ماه میخنده بی فروغ نیس
اونجاییکه بی منته زمونه
زندگیرو بیسازیم عاشقونه
اونجایی که بی منته زمونه
زندگی رو میسازیم عاشقونه
دنیا حساب کتاب داره نخواستیم
سوال بی جواب داره نخواستیم
غصه داره عذاب داره نخواستیم
اینهمه پیچ و تاب داره نخواستیم
دنیا مارونخواست ماهم نخواستیم
بیرون بریم چرا تو دنیا وایسیم
بریم یه جا که خورشیدش دروغ نیس
اونجا که ماه میخنده بی فروغ نیس
اونجایی که بی منته زمونه
زندگی رو بیسازیم عاشقونه
اونجایی که بی منته زمونه
زندگی رو میسازیم عاشقونه
بهت میگن سر به هوا کجایی
از این وری یا اهل اونورایی
سر به هوا بودن تو دنیا بد نیست
چشمای ما دروغ دیدن بلد نیس
میگن که دنیا رو قفس کشیدی
بهت میگن ترسیدی پس کشیدی
بذار بگن ما اهل دنیا نیستیم
ما همه پرتیمو تو اینجا نیستیم
اونجایی که بی منته زمونه
زندگی رو میسازیم عاشقونه
چقد خوبه که تو هستی
چقد خوبه تو رو دارم
چقد خوبه که از چشمات
می تونم شعر بردارم
تو که دلواپسم میشی
همه دلواپسیم میره
شاید این واسه تو زوده
یا شاید واسه من دیره
واست زوده بفهمی من
چرا آواره ی دردم
واسم دیره از این خلوت
به شهر عشق برگردم
واسم دیره پشیمون شم
چه خوبه با تو شبگردی
واست زوده بفهمی که
چه کاری با خودت کردی
نه اینکه بی تو ممکن نیست
نه اینکه بی تو می میرم
به قدری مُسریه حالت
که دارم عشق می گیرم
همه دلشوره م از اینه
که عشق اندازه ی آهه
تو جوری عاشقی کن که
نفهمم عشق کوتاهه
واست زوده بفهمی من
چرا آواره ی دردم
واسم دیره از این خلوت
به شهر عشق برگردم
واسم دیره پشیمون شم
چه خوبه با تو شبگردی
واست زوده بفهمی که
چه کاری با خودت کردی
فرصت ما تموم شده باید از این قصه بریم
فرقی نداره من و تو کدوممون مقصریم
خاطره ها رو یادمه لحظه به لحظه مو به مو
هیچی رو یاد من نیار اونقدر خرابم که نگو
بد بودم و بدتر شدم میرم با پاهای خودم
میرم نمیدونم کجا آخ کم آوردم به خدا
دلگیرم ازدست خودم کاش عاشقت نمیشدم
هرجوری میخواستم نشد از غم یه ذرهم کم نشد
من موندمو تنهایام از دنیا هیچی نمیخوام
عاقبت من و نگاه اشتباه پشت اشتباه
هر روز عاشق تر شدیم تو عشق خاکستر شدیم
ساختیم ولی به آرزومون نرسیدیم
فقط گریه فقط عذاب صدتا سوال بی جواب
نه من نه تو از عاشقی خیری ندیدیم
هرجوری میخواستم نشد از غم یه ذرهم کم نشد
دلگیرم ازدست خودم کاش عاشقت نمیشدم
من موندمو تنهایام از دنیا هیچی نمیخوام
عاقبت من و نگاه اشتباه پشت اشتباه
فرصت ما تموم شده باید از این قصه بریم
فرقی نداره من و تو کدوممون مقصریم
خاطره ها رو یادمه لحظه به لحظه مو به مو
هیچی رو یاد من نیار اونقدر خرابم که نگو
دیگه دارم به خودم شک میکنم ، آخه حرفامو نمیفهمه کسی
من که دست دلموو میکنم ، چرا دنیامو نمیفهمه کسی
دل من مونده رو دستم دلی که همه ی دار و ندار آدمه
کاش یکی از ته دل به من بگه ، عاشق این دل صاف و سادمه
دیگه دارم به خودم شک میکنم ، آخه حرفامو نمیفهمه کسی
من که دست دلموو میکنم ، چرا دنیامو نمیفهمه کسی
آخه من چیز زیادی نمیخوام ، یه نوازش یه نگاه مهربون
یکی که خودش باشه تا بتونیم ، واسه همدیگه بمونیم هر دومون
دیگه دارم به خودم شک میکنم ، آخه حرفامو نمیفهمه کسی
من که دست دلموو میکنم ، چرا دنیامو نمیفهمه کسی
تو رو دیدم نفسم بند اومد
دل من یکدفعه یک حالی شد
نمی دونم که هوا سنگین بود
یا زمین زیر پاهام خالی شد
من به چشمای خودم شک کردم
این همه میشه مگه زیبایی؟
مثل تو وقتی تو خوابا هم نیست
نمیشه حتی بگم رویایی
نمیشه حتی بگم رویایی
به خودم اومدم و حس کردم
تو بهشتم اما این دنیا بود
تو زمان گم شدم و هر لحظه
مث یه خاطره از فردا بود
من هنوزم به چشام شک دارم
تو هنوزم با منی، اینجایی
اگه بیداریه من دیوونه م
اگرم خوابه که تو رویایی
من به چشمای خودم شک کردم
این همه میشه مگه زیبایی؟
مثل تو وقتی تو خوابا هم نیست
نمیشه حتی بگم رویایی
نمیشه حتی بگم رویایی
من به چشمای خودم شک کردم
این همه میشه مگه زیبایی؟
مثل تو وقتی تو خوابا هم نیست
نمیشه حتی بگم رویایی
نمیشه حتی بگم رویایی
دو سه روزه که مات و بی اراده م
یه چیزی فکرمو مشغول کرده
همین عشقی که درگیر هواشم
منو نسبت به تو مسئول کرده
از اون رابطه ی معمولی ما
چه عشقی سرگرفت تو روزگارم
دو سه روزه که بعد از این همه سال
واسه تو ادعای عشق دارم
نمی بینی دارم جون میدم اینجا
نمی دونی به تو محتاجم اینجا
چقد راحت منو وابسته کردی
دارم دیوونه میشم کم کم اینجا
می خوام مثل قدیما…مثل سابق
یه وقتایی یکی با من بخنده
یکی باشه که دستامو بگیره
یکی باشه که زخمامو ببنده
نمی بینی دارم جون میدم اینجا
نمی دونی به تو محتاجم اینجا
چقد راحت منو وابسته کردی
دارم دیوونه میشم کم کم اینجا
خودت خواستی که من مجبور باشم
برم جایی که از “تو” دور باشم
تو” پای منو از قلبت بُریدی”
خودت خواستی که من اینجور باشم
خودت خواستی که احساسم بشه سرد
خودت خواستی ؛ نمیشه کاری ام کرد
می دیدم دارم از چشمات می افتم
مدارا کردم و چیزی نگفتم
برام بودنِ “تو” بازی نبود و
به این بازی دلم راضی نبود و
از اول آخرش رو می دونستم
تو” تونستی ولی من نتونستم”
برات بودنِ من کافی نبود و
حقیقت اینکه می بافی نبود و
دارم دق می کنم از درد دوری
می خوام مثل “تو” شم، اما چه جوری؟
دارم میام پیشت جاده چه همواره هوا چقد بوی عطر تو رو داره
دارم میام پیشت جاده چه همواره هوا چقد بوی عطر تو رو داره
دارم میام پیشت جاده چه همواره هوا چقد بوی عطر تو رو داره
جاده چه همواره هوا چقد صافه شب داره موهای سیاشو میبافه
فقط تو میفهمی امشب چه خوشحالم از این خوشی لبریز رویاییه حالم
دارم میام پیشت جاده چه همواره هوا چقد بوی عطر تو رو داره
دارم میام پیشت جاده چه همواره هوا چقد بوی عطر تو رو داره
امشب تو هم مثل خودم چه بی تابی از شوق این دیدار اصلا نمیخوابی
از اینور جاده تا اونور جاده میام آخه چشمات وعده بهم داده
میام که باز دستات رفیق دستام شه دوباره تو عمق نگاه تو جام شه
دارم میام پیشت جاده چه همواره هوا چقد بوی عطر تو رو داره
دارم میام پیشت جاده چه همواره هوا چقد بوی عطر تو رو داره
از این زندگی خالی
منو ببر به اون سالی
که تو اسممو پرسیدی
به روزی که منو دیدی
به پله های خاموشی
که با من روبرو میشی
یه جور زل بزن انگاری
نمیشه چشم برداری
منو ببر به دنیامو
به اون دستا که می خوامو
به اون شبا که خندونم
که تقدیرو نمی دونم
به اون شبا که خندونم
که تقدیرو نمی دونم
از این اشکی که می لرزه
منو ببر به اون لحظه
به اون ترانه ی شادی
که تو یاد من افتادی
به احساسی که درگیره
به حرفی که نفسگیره
از این دنیا که بی ذوقه
منو ببر بهاون موقع
به اون موقع
منو ببر به دنیامو
به اون دستا که می خوامو
به اون شبا که خندونم
که تقدیرو نمی دونم
به اون شبا که خندونم
که تقدیرو نمی دونم
از این دوری طولانی
منو ببر به دورانی
که هر لحظه تو اونجایی
زیر بارون تنهایی
منو ببر به اون حالت
همون حرفا، همون ساعت
به اندوهِ غروبی که…
به دلشوره ی خوبی که…
تو چشمام خیره می مونی
به من چیزی بفهمونی
منو ببر به دنیامو
به اون دستا که می خوامو
به اون شبا که خندونم
که تقدیرو نمی دونم
به اون شبا که خندونم
که تقدیرو نمی دونم
نمی دونم
نمی دونم
عاشقم من! عاشقی بی قرارم کس ندارد خبر از دل زارم
آرزویی جز تو در دل ندارم
عاشقم من! عاشقی بی قرارم کس ندارد خبر از دل زارم
آرزویی جز تو در دل ندارم
من به لبخندی از تو خرسندم
مهر تو ای مه آرزومندم
در تو پابندم
خیز و با من در افق ها سفر کن دلنوازی چون نسیم سحر کن
ساز دل را نغمه گر کن همچو بلبل نغمه سر کن
عاشقم من عاشقی بی قرارم کس ندارد خبر از دل زارم
آرزویی جز تو در دل ندارم
این جمع پراکنده اگر ایل ندارد ، امان ای امان
دلبسته نامست که فامیل ندارد ،امان ای دل
دیریست برادر به برادر نکند رحم
هر طایفه ای این همه قابیل ندارد
هر طایفه ای این همه قابیل ندارد
چون عاقبت عشق نه کفر است و نه ایمان
ابلیس در اغفال تو تعجیل ندارد ، امان
سردرگمی از ماست ولی قصه ی آدم
قرآنی و توراتی و انجیل ندارد
تو پی کدوم ستاره پشت ابرا خونه کردی
رفتی و چیزی نگفتی گریه رو بهونه کردی
من سوال ساده تو تو جواب مشکل من
ردپای رفتن تو روی صحرای دل من
کوچه وقتی که نباشی رگ خشکیده شهر
ماه تو گوش خونه گفته دیگه با پنجره قهر
سقف دلبستگی بی تو واسه من سایه نداره
دلم از روزی که رفتی دیگه همسایه نداره
وقتی آسمون شب هام زیر سایه چشاته
وقتی حتی این ترانه رنگ غربت صداته
نمی ذارم این دو راهی سر راه ما بشینه
نمی ذارم این جدایی رنگ فردا رو ببینه
شب با فانوس اشکت می برم به روشنایی
با تو میرسم دوباره به طلوع آشنایی
می دونم هر جا که باشی دل تو اهل همین جاست
واسـه من و تو اینجا اول و آخر دنیاست
اولو اخر دنیا ست
هموﻃﻦ ﺁستینات و باﻻ بزن
ﻃﺮحی از روشنی فردا بزن
اسم اﯾﺮان و بگیر و مثل گل
روﯼ پیشونی اﯾﻦ دنیا بزن
هممون اﯾﻦ خاﮎ پاکو دوست دارﯾم
حاضریم جونمون و پاش بذارﯾم
حاﻻ که فصل بهاره خوب من
بیا تا رو خاکمون گل بکارﯾم
بیا تا پنجره ها رو وا کنیم
نگاهی بــه کوچه ﯼ فــردا کﻨﯿم
بیا تا ﺁﯾﯿنه ها رو نشکنیم
کلید گم شده رو پیدا کنیم
اونا کــه اهل دل و حقیقتن
همیشه دنبال حق ملتن
نــه اونا تشنه ﯼ قدرت نمیشه
چرا که شیفته ﯼ کار و خدمتن
هموطن حس نکنی تنهایی
تنها نیستی بخدا با مایی
با توام اﯼ وارث ﺁﯾﯿنه ها
واسمون روشنی فردایی
با توام ای وارث آیینه ها
واسمون روشنی فردایی
وقتی قسمتم نمیشه عاشقونه با تو باشم
روی گونه های خیسم دونه دونه اشک میپاشم
وقتی قسمتم نمیشه دست گرم تو بگیرم
غیر این چاره نمونده که یه گوشه ای بمیرم
که یه گوشه ای بمیرم
دست تقدیر
دست قسمت
منو از دلم جدا کرد
این جدایی بی بهونه
همه هستیمو فدا کرد
دل بُردیم که نبندم
دل به تکرار جدایی
قسمتم نمیشه انگار
با تو همصدا بخونم
شب تاریک نگامو
تا سحر با تو بمونم
دست تقدیر
دست قسمت
منو از دلم جدا کرد
این جدایی بی بهونه
همه هستیمو فدا کرد
دل بُردیم که نبندم
دل به تکرار جدایی